Niels en Johan Kistemaker verguld met kavelruil ‘Waard en Groet’

'Dit had in onze ogen niet mooier kunnen uitpakken’

Akkerbouwer Niels Kistemaker zit sinds 2011 in maatschap met zijn ouders. Gaandeweg laat vader Johan qua bedrijfsvoering steeds meer aan zijn zoon over. Niels pakt zo ook een belangrijke voortrekkersrol bij wat later uitmondt in kavelruil 'Waard en Groet'.

De bron voor de ruil ligt in de beperkte ruimte die het akkerbouwbedrijf tot 2024 heeft, op een hoek van de dorpskern van Kolhorn. Nieuwbouw om de koelopslag bij het bedrijf uit te breiden, is van belang voor de verdere ontwikkeling, maar lijkt niet wenselijk, zo dicht bij de lokale bebouwing. Als Niels hoort van een boerderij aan de andere kant van het dorp, die te koop zou worden gezet, is hij gelijk geïnteresseerd. “Eigenlijk zou die boerderij qua volume een veel te grote stap voor ons zijn, maar ik ben gewoon op de eigenaar afgestapt, toen ik die een keer zag rijden en heb laten weten dat ik interesse had. Er was al een andere kandidaat, maar dat kwam niet rond, waarna ik nog een keer een poging heb gewaagd.”

Om de deal rond te kunnen maken, moest er flink wat gebeuren. “We zouden zelf ook land moeten afstoten en daarnaast moesten we ook een koper vinden voor een deel van de nieuwe gronden. Via de makelaar zijn we in contact gekomen met Stivas, omdat die voordelen zou kunnen bieden als de gronden in één transactie van eigenaar wisselen. Ten eerste vanwege de notariskosten, maar daarnaast ook vanwege de aanvullende regeling om de percelen op te kunnen knappen.”

Inmiddels heeft Kistemaker een deel van de percelen achter het bestaande bedrijf verkocht. De huiskavel en de schuren houden ze in eigendom. “Die ruimte verhuren we. Alle overige schuurwerkzaamheden voeren we nu uit op de nieuwe locatie. Dat betekent dat we veel minder verkeersbewegingen hebben bij het bestaande bedrijf. Da’s een stuk veiliger, zeker ook omdat er op de hoek richting het dorp een restaurant is gevestigd, waar veel mensen op af komen.”

Weelde
Op de nieuwe locatie beschikt Kistemaker over royaal veel opslag- en sorteerruimte. “Dat is echt een weelde, zeker vergeleken met de situatie op de bestaande locatie. Het eerste jaar hebben we het sorteerwerk gedaan samen met de vorige eigenaar om ervaring op te doen hoe het werkt op deze plek. Die onderlinge contacten zijn goed. Net als met eerdere eigenaren, die hier ook elke dinsdag nog een bakkie komen doen. Dat is elke week een soort van reünie en geeft wel aan dat de ruil in goede harmonie is verlopen. De vorige eigenaar woont nu in Dirkshorn en dat is ook meegenomen in deze kavelruil.”

De 40 hectare achter het ‘nieuwe’ bedrijf is opnieuw gedraineerd en gekilverd. Die opknapbeurt was ook nodig, zo bleek wel na de hevige neerslag waarbij hele delen van de percelen blank kwamen te staan en waardoor de kwaliteit van de gewassen – suikerbieten en pootaardappelen – werd aangetast. “Het werk is verzorgd door een goede bekende, loonwerker Gerard Jimmink hier uit de buurt. Ik heb er zelf vroeger ook nog gewerkt en mijn vader is al jaren met hem bevriend. Het land was niet helemaal egaal. Er zaten flinke bulten in, maar het mooie was dat het heel geschikte losse zandgrond was. We stuitten namelijk op een soort schelpenbank. Die schelpen hebben we voor klein deel ‘opgerooid’ om te gebruiken rondom de drainbuizen, voor een goede waterdoorlaatbaarheid. Al met al was het een hele klus, die Jimmink echt geweldig goed heeft geklaard.”

Spannend
Het ruilproces zelf heeft Niels, maar ook zijn vader als heel spannend ervaren. “Er hing heel veel van af. Ten eerste was het voor ons een echte buitenkans. Hier kunnen we echt weer jaren vooruit. Maar er moest in het proces wel heel moeilijke stappen worden genomen. Wat dat betreft was de begeleiding door Stivas-medewerker Monique van Peperstraten uit de kunst. Ze heeft echt verstand van zaken, helpt om de procedures in de logische volgorde uit te voeren en heeft begrip voor de persoonlijke situatie van alle deelnemers. Die onafhankelijke, maar vooral ook menselijke rol helpt enorm in het hele proces. Onderling kom je hier niet zomaar uit. Nu kan iedereen weer verder: de een in de nieuwe woning, de ander met een grotere kavel en wij dus op een nieuwe locatie. Dit had in onze ogen dan ook niet mooier kunnen uitpakken.”